Lambasının yanmadığı o sokaktım ben,
Karanlık.
Büyülü şehrin sıradan bir ara sokağı…
Önünden geçerken insanların
-en azından birkaçının- merakla dönüp baktığı
Girip dolaşmak istediği bir sokak.
Yanmayan sokak lambasının olduğu sokaktım ben,
yani karanlıktım.
Bir gün biri gelip yakar sandım ışıkları
Aydınlanır sandım üzerinde ağaçların olduğu kaldırımlar
Sanrıymış gerçekten. Ötesi olmadı hiç.
Okumaya devam et “Sokak Lambası”
Çizgi
Mutluydum uzaktan bakınca,
Ağzımı sıkıca yumduğum zamanlarda.
Saçlarımı ilmek ilmek doladım, olsun dedim varsın olsun.
Kesmeye kıyamadığımdan.
Eskiden daha bir keskindi virajlar.
Kararlar uçsuz bucaksız sıralanırdı. Okumaya devam et “Çizgi”
Delilik Şiiri
Hasretin dili nasıl çözülür
Karanlığına gecenin
Siner aklıma göz bebeklerin
Sevince delirirmiş insan
Delirdim dün gece
Bu kaçıncı ardından
Kendime sapladığım
Kanlı ayin sevmelerin
Yaralarıma bulaşan girdaplı kirpiklerin
Baktıkça aklıma durulmam
Kanarım
Delirdim dün gece
Okumaya devam et “Delilik Şiiri”
Gece Yarısı
Gece yarısı yağmur yağarken
Bölük pörçük, uykuya dalamıyorum
Yüreğimde bir sızı
Geçmedi gitti kör olası
Nefes alamıyorum,
Göğsümün üzerinde bir el var sanki
Aşk acısı böyle bir şey olsa gerek
Ağrı kesicilerle uyuşturamıyorum
Okumaya devam et “Gece Yarısı”