Var oluşun sırrı “sonsuzluk”tur… Bu sır, sonsuzluk kavramının içinde yatan birkaç gizli şeyin toplamıdır. Veya sonsuzluğun, büyük ve küçüğün veya başlangıç ve son’un varlıklarını ne kadar yok saydığının gizli ve kaybolmuş bir varsayımıdır. Şimdi soruyorum; “Büyük ne kadar büyük, küçük ne kadar küçüktür?”

Baş aşağı kanepede oturuyorum.. Küçüklüğümden beri her versiyonuyla rahat ettiğim oturuş bu olsa gerek, tavana bakarak bir sürü şey düşünüyorum. Dudağımdaki yaramaz çarpık gülüş, Colgate reklamı gülüşüne geçip gözlerimi kapatmak üzere kısarken, bay rüzgar saçlarımla flört ediyor. Kocaman bardağımdaki buzlar tamamen erimeden kahvemi içmek istiyorum, bir yandan şimdi bunu yapmayacak kadar da konforluyum.. Aile, arkadaş, …

Hastane odasındayız. İki tane pamuk gibi nine yan yana yatıyor. Başlarında ötüp duran makineler, serum şişeleri, bağlantı kabloları… Hepsi, arka fona çözülmesi zor gibi duran, bir karışıklık veriyor. Teyzelerden biri tanıdık; eski komşularımızdan. Hastaneye geliş amacımızda, onu ziyaret etmek zaten. Diğer yatakta ki teyzenin adı ise; Huriye. Huriye Teyze ile nasıl tanıştığıma gelince; çok da …

Bora EKE’nin kamerasından Yaşamın Kareleri: “Beykoz, İstanbul”

“Yurttaşlarım! Az zamanda çok ve büyük işler yaptık. Bu işlerin en büyüğü, temeli Türk kahramanlığı ve yüksek Türk kültürü olan Türkiye Cumhuriyetidir.” “Türk milleti çalışkandır. Türk milleti zekidir.” Eğer bu sözleri okurken kulağınızda “ulu” bir insan olan Mustafa Kemal Atatürk’ün sesi yankılanıyorsa ve tüyleriniz diken diken oluyorsa, emin olun o yattığı yerde rahat uyuyordur.

Bu ay ki yazıma atmış olduğum başlık herkese göre değişebilen bir konu aslında ama ben içimden geldiği gibi bir yazı hazırladım yine sizlere. Bana göre olanı paylaşmak için yazdım anlayacağınız, vereceğim birkaç klasik örneğim olacak her zamanki gibi… Mesela yaklaşan yılbaşından bahsedecek olursak; kim sevmez yılbaşı filmlerini? İnancınızı kaybettiğiniz anda ortaya çıkan mucizeleri anlatır hep, …

Susuz çağlayanda çağlar gibi, Lavsız yanardağda yanar gibi, Seni istiyorum. Çöl alevinde susamış güller gibi, Buz alevinde donmuş ateş gibi, Seni istiyorum. Elbisesiz çıplaklığımda tenin gibi, Bensiz seni giymiş sen gibi, Seni istiyorum.

Kanını toplayamayacak kadar akıtırken arkanda bıraktığın yollara Kalbinin her hücresini başka bir kaldırımda bırakırken suskunca Emin olduğun her cümle aslında başlamadıysa Her nefes alışın yuttuğun bir harfin düğümüyse boğazında Öldüğün her savaştan yeniden ölmek için doğunca Cevapsızlık telefonda kalmış bir aramaysa Ağzından dökülen her hece al renkli dilini kanatıp çıkıyorsa Söylediğin her sözcük iskambil kağıdı …

Kapattığımda gözlerimi denize karşı Güneşin sıcaklığı yakarken içimi Belki bilinmezliğin içinde Kaybetmek için kendimi Susuyorum kendime avazım çıktığı gibi… Susturuyorum kendimi kendime Sessizlikten boğmak için Kendi gürültümü duymamak adına.

”Dünya üç beş bilgisizin elinde Onlarca bilgi güya kendilerinde Üzülme; Eşek Eşeği beğenir: Hayırlar vardır sana kötü demelerinde.”, demiş Hayyam rubaisinde… Bu zamanda az dostun olsun, daha iyi… Herkesle uzaktan hoş beş edip geçmeli… Can gözünü açınca görüyor ki insan… En büyük düşmanıymış en çok güvendiği… Hayyam’ın bu zamanlar diye bahsettiği zamanlar 15. yüzyıl. Ya …