Bir akşamüstü güneşi selamlıyor yorgun bir kadın penceresinde. Güneş kendini yeni gösteriyor çünkü şehrinde. Elinde, inceden bir sigarayla sırtını güneşe veriyor. Odanın içini sanki daha önce hiç görmemişçesine seyre dalıyor. Güneş ısıtıyor içini yalnızlığın soğukluğuna aldırmadan.
Okumaya devam et “Bir Akşamüstü Bir Kadın”
Acelesi yok beklerim diyemem
Zaman durmaz akar
Acelesi yok ben çok severim
Desem de yürek kanmaz artık buna
Yalnız kaldım
Sevenler yalnızdır geceleri
Kalem şiir ağlar, ıslatır defterleri
Okumaya devam et “Yalan Söyledim”
Düzeni bozuk düzensizliğe ayak uyduramamış münferit morfinman gibi
Mayın tarlasında çorak bir mevsimin koynunda
Baş kaldırıp onca susuzluğa direnir sarı çiçek
Orta yerinden çatlamış toprağa
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’28”
Gece örtüsünü yine, küçükken oynadığımız oyunları hatırlatırcasına çekti üstümüze…
Yatma vakitlerinde en iyi bildiğimiz oyundu serilen örtünün altına saklanıp, nefes nefese ama gülümseyerek beklemek bulunmayı. Örtü açıldığındaysa heyecanla sevinç karışımı içten kahkahalar atılan en masum oyun.
