Uzun zaman oldu… Küflenmiş, tozlanmış raflardan çıkardım kağıt ve kalemimi. Boş sayfalara sadece baktım önce; düşündüm de kimim var ki başka. Her yazdığımda bir şeyler akıp gitti içimden; sen aktın ama gitmedin, özledim…
Son olduğunu biliyorum. Koşmalarımın, koşuşturmalarımın sonusun sen. Uzun uzun dinleneceğim başımı dayadığım dizlerinde. Gerçekten nefes alacağım, gerçekten seveceğim seni.
Darbelerle boğuşur yüreğim