Boşluk

BoşlukBir üveyik kalbi sürçer buluta
gül uykusunda üşür
yoksan eğer duldasında
yağmurlar gözlerime üşüşür

Cemadat kendine çekilir
soyununca renkler ışığından,
aynalar yorgunluk tozu biriktirir
metal sesiyle yürüyen zamandan

Buruşuk mevsimler şeridi
akar solgun bahçe duvarından
günler birer savruk ikindi
oluyor geçince boşluğun rüzgârından.

Tunay Özer

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

EnginDergi Enginer Dijital Hizmetler | Tüm Hakları Saklıdır. © 2008 - 2024