Kategori: Ahmet Davut Çetinkaya

..Sert plastikten yapılma 206 direksiyonunu tutan elleri istemsizce terliyordu. Gözleri kısılmıştı; yaz ikindilerinin yolda olmak için iyi saatler olmadığını düşündü, hele de güneşe karşıysanız.. çok geçmeden görüşünü asıl engelleyenin, gözbebeklerinde biriken ıslak bulut olduğunu farketti; belli etmeden savuşturmaya çalıştı… Daha sıkı tuttu direksiyonu, destek alması gerekti..

..”yürürüm ipte.. ağım yokken hem de.. kopkoyu içim inan çok çalıştım bu kalpsiz dünyayı sevebilmek için”

..yan gözle baktı; kızın gözü camdan dışarıdaydı. hiç umursamaz bakışları bitmeyecekmiş gibi uzanan yola akıyordu.. orada yok gibiydi. Okumaya devam et “Bir Şey Hariç Her Şey Biter”

..Karanlığa kaçan kıvamda loş bir koridordan geçip odaya girdiğinde, ışık gözlerini almıştı.

Oysa son demindeki baharın köhne ve dar pencereden yansıyan ışıkları o kadar da güçlü değildi.

Okumaya devam et “Koku”

.şimdi, tam şuan..
..çok uzakta bir dağın eteklerinde, bembeyaz bir çiçek yapraklarını bahara açmakta..
..bir martı kanatlarını çırpıyor olan gücüyle; bulutlarla yarışmak kolay değil..
..bir nehir köpük köpük sunuyor yüreğini..
..bir bulut yağmuru taşıyor göğsünde, nazlı bir gelin gibi salınmakta..
..bir bayrak rüzgara salmış kendini, derin derin nefes alırcasına dalgalanıyor..
..deniz kıpır kıpır, bir yüreğin atışı gibi dalga dalga..
..gün bitmeye varıyor, akşamın gölgesi kapıda;
..yıldızlar sonsuzluğun az berisinde saklanmış, sırasını bekliyor;
..güneşse batmaya hazırlanmakta.. Okumaya devam et “Senden Uzakta”