Bazen vedalaşmak gerek sevdiklerinle, istemesen de… İçin burkularak, canın yanarak kabullenmek gerek gidişini. Çaresiz bakakalmak hiçbir şey yapamadan sessizce vedalaşmak gerek. Ne yaparsan yap dönüşü olmayan o sonsuz yola uğurlamak, devam etmek yoluna…
Yarım yamalak, eksik paramparça, bir başına, öyle yana yıkıla değil dimdik, onurunla, boyun eğmeden zorluğa, nefes almak gerek sorgusuzca; biliyorum, yine de elde değil sormadan devam etmek bu yola.
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’09”
Şimdi saat eyvallaha beş var
Henüz sabır taşmadı, s*kt*ri çekmeye vakit var
Bakarsın ömrünün en delikanlı baharında
Başlar beklenmedik ayazlar
Saat henüz yelkovanı sokturmamış akrebe
Yüreğin saniyeleri vursa kaç yazar
Gün yüzü görmemiş bir küfrün ne önemi var
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’08”
Kaldırım taşlarında ayak izlerim kaldı biraz
Biraz kentin duvarlarında gölgem
Serseri naralarda saklı kaldı sesim
Deniz koyverdiğim kayıklarda gizli dileğim
Bir kuşun kanadına takıldı umudum
Bir ağacın gölgesinde uzanmış bedenim kaldı
Ne var ne yoksa hepsi bulutlarda yıkandı
Ne hüzün ne keder kalmadı geriye
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’07”
Dizelere sığınan
Üç beş mülteci yüreğiz
Şimdi bir çırpıda okusak
Sınır dışı edileceğiz
Satır aralarında nefeslenip
Her cümlede gizleneceğiz
Şairin sözlerini beynimize kazıyıp
Şiirdeki kahramana bürüneceğiz
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’06”
