Dünyaya Borcumuz
“Bu ağaçlar da bir gün kuruyacak.” diye geçirdi içinden, yol boyu yürürken izlediği ağaçlara bakarak. Sonra “Yıllara meydan okuyan o büyük gövdesi basit bir darbeyle yere serilecek. Belki biraz kalın olursa devrilmesi de biraz daha uzun sürer.” dedi. Tıpkı insan gibi. Ne kadar güçlü durursa o kadar çok yıkılmak isteniyor, hem insan hem ağaç. Ağacı yıkan da insan üstelik, insanı yıkan da…
Dilini bilmediğim insanların içinde yaşıyor gibiyim. Ne konuşabiliyorum ne de konuşsam içimi anlatabiliyorum. Öylece susuyor ve adına yaşamak denen görevi yerine getiriyorum her gün ölüp ölüp…