Ne kayıplar veriyoruz hayatımıza! İnsan olmayı denerken daha fazla yabancılaşıyoruz, önce kendimize sonra herkese “sadece mesafe” oluyoruz. Bir iki adım ilerimize nasıl da yabancı kalıyoruz. Bir kaç kelimemiz var onun dışında kalanlar “oyun bozanlar”. Söylemeye cesaretimizin olmayışından hep oyunun dışında bırakıldılar! Hep bir mesafe var gidişimizde kendi karavanımız bu belki de… Nasıl bir karavan ki bu “içimiz dışımıza mesafe” duraklarımız hiç beklemeyenlerin yerine beklemekte…
Kategori: 12
Yaşadığını Hissetmen İçin Yapman Gerekenler
Bu başlığı atmadan önce kendimi bu konuda sorguladığımı hissettim. Ben kendim için ne yapıyorum? Mutlu muyum? Bu sabah uyanırken nasıl bir ruh haliyle uyandım? Neden insan her güne kendini mutlu edebilecek bir şey bulmaktan yoksundur? Bunu başarabilmek cidden bizim elimizde mi yoksa biz insanlar dış etkenler yüzünden mi sadece mutlu olur ya da üzülürüz?… Bu sorular kendinizi sorgulamaya başladığınız zaman bitip tükenmiyor. Onun için ben de diyorum ki biraz kendimize vakit ayıralım. Zaman bu kadar çabuk geçerken yerimizde sayıp sürekli soru sormak yerine zamanla birlikte hareket edelim ve hızlı cevaplar bulalım bu sonu gelmeyen sorular yerine.
Okumaya devam et “Yaşadığını Hissetmen İçin Yapman Gerekenler”
Eksik Nisan
Her bahar bir düş aslında… Bazen hiç uyanmak istemediğimiz güzel bir rüya, bazense hatırlamaktan bile korktuğumuz bir kabus olur… Hani bahar gelince insanın içi kıpır kıpır olur ya, yeniden başlayacakmış gibi her şey… Hüzün kaplar benim içimi her bahar… Nisan yalancı bahardır bana… Mucizeleriyle parlayan güneşi, kara bulutlar örtüverir bir anda… Gökyüzü hıçkırıklara boğularak ağlar… Diner elbet gözyaşları ama, her çekilen acıda hep eksilir ya biraz insan… Eksilir durur benim Nisan’ım da… Diriliş olduğu kadar ölümdür bende bahar… Nisan vedadır… Soğuk, karanlık günlere değil sadece; anılara, kaybettiklerine… Anneannemle dedemi bir 23 Nisan’da trafik kazasında, bir anlamda annemi 7 Nisan’da, on iki yıl kendi yavrum gibi baktığım köpeğimi 6 Nisan’da, kendimi de 8 Nisan’da kaybettim… 23’ü, 6’sı, 7’si, 8’i derken, eksik kaldı benim Nisan’ım…