Dört duvar arasına sıkışmış bir can kırığım, kalp kırığım var..
Ne yana dönsem senli düşlerdeyim..
Ne yana baksam canım kanıyor…
Uzun zaman geçmişti… kabuk bağlayan yarama el değmeyeli..
Paylaştığımız o meçhul zamanlarda
Okşar gibi değmişti canımı kanatan elin..
Uzun zaman geçmişti..
Çok uzun zaman..
Kimse gözlerimin içine bakıpta böyle gülmemişti…
Kimse bir bakışta yüreğime değememişti…
Konfüçyüs’ün, Homeros’un kadın düşmanlığı nereden gelmektedir? Aklı başında sınıfına dahil ettiğimiz bazı entelektüel kişiliklerin kadınlara duydukları bu nefretin, kaçışın gerçek nedenleri nelerdir?Tarih boyunca ezilip hakir görülen, “insan sınıfı”na dahil edilmeyen kadınlar, dişiler…
Bir ya da bir kaç ana kraliçe arı, bütün bir kovanı, bütün bir türü dünyaya getiriyor. Öteki hayvanlar ise gelişmeden kalıyor… Böyle bir kovan, ne denli korkunç bir uyaranlar birikimi taşırdı… Tabii hayvanlar bu duyguya sahip olsalardı! Ama cinsiyetleri yok, buna ilişkin içgüdüleri de en alt düzeye indirgenmiş durumdadır… Okumaya devam et “Kraliçe Arılar, Dişi Örümcekler, İnsan Kadınlar”
