Evine doğru hızlı adımlarla ilerlerken rüzgarın serinliği yüzünü okşuyordu. Nefes almak için durdu. Epey yol yürümüştü ancak yokuş çıkmak yoruyordu artık, dizleri de eskisi kadar sağlam değildi. Havanın kokusunu içine çekerek başını gökyüzüne kaldırdı ve her zaman yaptığı gibi Ay’ın güzelliğini seyretti bir süre.
Yine bir dolunay akşamı içi içine sığmıyor, düşünceden düşünceye atlıyor, Okumaya devam et “Ay Dede”
Bugün yeni bir haftanın başlangıcı, her şeyden öte yeni bir gün. İnsanın, kümesine çekilip huzur içinde yaşaması içinden geliyor.
Ama bununla bir birlikte dışarıda bekleyen hayat ve ruhumuzu besleyecek gıdalar için adım atmamız gerekmekiyor.
Kolay değil insan kapıdan çıkmadan önce kafasını uzatıp etrafa bakmak istiyor. Kolay değil çünkü her bilinmeyen insanın midesinde bir ikilem oluşturuyor. Okumaya devam et “Yürek ve Akıl”
Şu hayatta, insanın yanına kalan nedir? İş, eş, kariyer… Hayır. Hiç biri mezarınızda size eşlik etmez, edemez. Sadece bu dünyada yaptığınız güzellikleri ve çirkinlikleri götürürsünüz yanınızda. Bir de hatalarınızla, deneyimlerinizi…
Aslında konuyu, hiç öyle dramatik bir yöne kaydırma niyetim yok. Öyle ölüm hakkında kasvetli bir yazı da yazmayacağım. Bu yazı, tamamen sizleri düşündürmeye ve kendinizle ilgili sorular sormaya yönelik olacak. Kendinize ait sihirli kapıları aralamanın anahtarı olacak. Okumaya devam et “Cesur Adımlar ve İçi Dolu Yaşamlar”
Her yaprak kendini terk eder
Düşerken yere dalından
En son düşen yaprak
Koca bir ağacı terkeder
Direniş biter,
Sonbahara yenilir son yaprak.
Okumaya devam et “Son Yaprak”
