Belki oyuncaklarımı attım denize
Ya da kendimi mezarın dibine
Uyanmak istemiyorum artık
Geceye ve sessizlige
Rüyalarımsa unutulan benden daha fazla acı verir bedenime
Yüreğimin sesi yok ağlayan bir çift damla göze
Kategori: 29
Bilim İnsanları Tarafından Yapılan Bir Araştırmaya Göre…
Sevgili okur,
Bu yazıyı Ankara’nın kenar mahallelerinden birinin, 1993 yılında yapılan bir apartmanının, 1. kat 6. dairesinin, küçük bir odasından yazıyorum.
Camdan bakınca park görünüyor. Çocuklar oyun oynuyor, genç kızlar akıl çelici bakışlarıyla parka gel diyorlar ve canım teyzeler spor yapıyor. Aile hekimleri parkın etrafında yürümelerini söylemiş. Bu teyzelere sporla bilinçlendirilmiş Türk teyzeleri diyoruz. Apartmanın kaç yılında yapıldığına dair bir araştırma yaptım. Yöneticiye çıkıp sordum. Uzun bir yolculuktu. Deneyimlerime göre yöneticiler hep en son katta oturuyorlar. Okumaya devam et “Bilim İnsanları Tarafından Yapılan Bir Araştırmaya Göre…”
Seni Sevmek İsterdim…
Paramparça olmuş bir yürekten
sapasağlam bir aşk mı bekliyordun?
Yanına kadar gelebilmem bile mucizeyken,
elimi tuttuğunda her şey güzel olacak mı sanıyordun?
Evet, bir limandı istediğim..
Gönlümü demirleyip huzur bulmak için..
Sevmek, sevilmek sonra yine sevmek için..
Bilmiyorsun..
Her yürüdüğüm yol dikenlidir benim..
Okumaya devam et “Seni Sevmek İsterdim…”