Hayatıma kimseyi sokmamış olmayı çok isterdim. Ne birilerinin kalbini kırmış olmanın verdiği üzüntü ne de benim kalbimi kıranlar, öyle söylendiği gibi beni hayata hazırlayıp büyütmedi ne yazık ki.
Siz hiç karşınızdakine daha fazla hayır diyemediğiniz için, o kişiyle bir ilişkinin içinde buldunuz mu kendinizi? Peki çok dürüst olduğunuz için pişman oldunuz mu? Size yalanını itiraf edip, özür dileyen ve bir şans daha isteyen kişi tarafından tekrar kandırıldınız mı?
Mutlu olmak için çok neden vardır.
Karşıt tanım olarak mutsuzluğun da…
Mutsuz iseniz;
Aşk yoktur hayatınızda.
Yalnızsınızdır ya da kendinizi yalnız hissediyorsunuzdur.
Çok kabus görürsünüz.
Bunu size yaşatanlar vardır ya da yaşamışsınızdır.
Günlerdir ne yazacağımı düşünüyorum, satırlar birikti kalbimde. Nerden başlasam diye kavga eder oldum kalemimle. İçimde çok aşk, öfke, kızgınlık birikti sana. Resmin elimde, dilimin ucundakileri sıralamak için sabırsızlanıyor yüreğim.
Saçma sapan bir zaman diliminde gözlerimin içine baka baka arkanı dönüp gittiğin gün geliyor aklıma, senin için bir kaç hafta benim için bir asır önce. Anlam veremediğim, anlamını yitiren bir sürü söz dökülmüştü dudaklarımızdan. Sevemedim gidişindeki o lanet kararlılığı. Sanki söylemek isteyip sustuğun çok an olmuş gibi. Uzağıma düştükçe yakınlaşır oldun kalbime. Acı çektim, hem de çok acı çektim ama ağlamadım, belki bir iki defa ama çok değil. Kabullenemedim gidişini, inanmak istemedim sevmemiş olabiliceğine. Çünkü biz bunca insan arasında bulduk birbirimizi. Kaderdi bizi bir araya getiren, biz birbirimizindik ve hep öyle kalmalıydı… Şimdi günahkarsın biliyorsun! Kadere karşı geldin, sen bir yüreği ateşe ittin…
