Haziranda ölmek zordur…
Kış çiçekleri baharda mı açardı, peki o yağmurlar nisan yağmurları değil miydi?
Yaz sıcağından kalma kış teni yaza, müjde miydi? Ölüm, yaza soğuk gelmez miydi?
Caddelerde sokaklarda kuş sesleri, insana nasıl da güzel gelirdi çocuk renkleri…
Bir sabırsızlık aldı yürüdü.
Olanlar tuhaf kızı
Olanlar hayret eniştesi
Olanlar pimpirikli.
“Merhaba” sevgilerle başlar.
Karalar denizlerle,
Çorbalar kahveyle başlar
Sıcak olanlar
Mis olanlar
Mercimek olanlar.
Ah çocukluğum
Seni öyle özlüyorum ki
Sonra durup
Geçmişimi kazıyorum mutlu anlarıma dek
Bir kaç anı yakalıyorum
Hınzır mı hınzır çocukluğum
Meşe zamanı koşturun
Sabahı ayrı, akşamı ayrı toplanırdık
Üç beş kişi dost canlısıydık
Biri çıkıp bilye derdi biri misket
Ben ise meşe derdim
Dertlerimi ben ilk böyle yendim
