Keder; gözü yaşlı, gamzesiz ihtarın yorgun, yaşlı gözlerinde.
Dokunsan da ağlıyor, dokunmasan da ağlıyor.
Tuzlu sular göz kapaklarında birikmiş, yüzünde tebessümün derin izleri yok.
Kırışmış bir yüzden göz kapaklarının altından geçen sonsuz bir nehir gibi; derin ve bulanık.
Şimdi önümde uzun ince bir yol var
Baştan aşağıya kırmızı.
Yol kırmızı, gök kırmızı, güller kırmızı…
Bu kırmızı, ne kırmızısı?
Aşk mı, kahır mı?
Kimler, kimler geçti bu yoldan?
Kim sona ulaştı, kim yarı yolda kaldı?
Kimin yanında kimler vardı?
Yoksa hepsi yalnız mıydı?
Şarıl şarıl akan, dertli pınarı
Kana kana içip, göresim geldi
Yanındaki koca, yaşlı çınarı
Kollarımı açıp sarasım geldi.
Mavi göklerine başımı dikip
O kekik kokulu kırlarda sekip
Davulla zurnayla, halaylar çekip
Köyümün sefasın süresim geldi.
