Uzun uzun yazmak geçiyor içimden… İçimden geçiyor bu sıralar her şey… Ama sık sık hayat geçiyor içimden… İçim içimde değil…İçim başka bir mekanın yolcusu… Bir iç benden başka bir iç bene yolculuktaydım… Kaybolmuşum benden bana bir yol ayrımında… Geçmem değdim yollardayım… Aynı hatalar çukurunda bir pislik gibiyim…
Kendi pisliğim de kayboluyorum…
Paketin içinde tıpkı kendi gibi tek başına, yalnız duran sigarasına uzun uzun baktıktan sonra onu uzun zaman önce terk etmiş babasından yadigar çakmağın ile yaktı. Çakmağın sesi eski şatafatlı günlerini arayan salonun duvarlarında yankılandıktan sonra cehennem ateşine benzettiği, sanki hiç sönmeyip önce sigarayı sonra kendini yakacakmış gibi kuvvetli bir şekilde yandı. İlk çektiği her nefesi hayatından geçmiş kadınlara adamayı kendince bir adet haline getiren adam öyle bir derin çekti ki dumanı sanki ciğerleri yerinden çıkacakmış gibi oldu… Ciğerleri dumanı havaya geri verirken bir anda çıkıp ona ana avrat ağız dolusu çektirdiği tüm eziyetlere inat küfredecekmiş gibi hissetti…
Bedenim her gün senden kaçarken ruhum her gün SENİNLE doğup içimdeki seni büyütüyordu. Oysa ben BUGÜN sadece benimle kalmanın hesaplarını yapmıştım dün gece. Yatmadan evvel, sonradan inanmaya karar verdiğim tanrıya el açıp seni unutabilmemin umutlarına dua edip adaklar adamıştım… Yanımda; şimdi dün gecenin yorgunluğu ile, ölü bir ayı gibi yatan, hırıltıları büyük İHTİMALLE evin her köşesine yayılan, birkaç gün önce bir barda tanıştığım adam bile umurumda değildi. Evet bildiğin seni düşünüyordum, seninle geçen günlerimi, aylarımı ve yıllarımı. Genç kızlıktan kadınlığıma giden ince, dar, engebeli, zor, çetin, bir yanı uçurum yolu senli yıllarda heba etmiştim. Evet şimdi heba ETMEK diyorum ADINA ama yaşadığım yıllarda sanki bir ritüeldi benim için. Tamam yalan söylemeyeceğim şimdi bile seninle yaşadığım her an benim için bir ritüel gibi geliyor…
