Yalanlarımız var, henüz söylemedik.
Sesimiz bir dağa çarpıp geri gelmedi.
Yitireceklerimiz hala ellerimizdedir,
Lakin yuvasından uçtu bir kuş, bilmez ki;
Mevsimi değil henüz gitmelerin.
Bir kahkaha yarım kaldı mı,
En hüzünlü şarkısı budur insanın,
Anlar ki dönmeyecek giden.
Susar yine de arasında bildiği bütün mısraların
Okumaya devam et “Jamais vu IX”
Ben Kassandra, olacakları önceden bildiriyorum sana,
Unutulduğum gün tapınakta, bir yılan kulağımı yalarken bulundum.
Kehanetlerimi bilirsin ki kimse inanmaz, bundandır düşmanlığım Apollon’a.
Geri aldı yarısını armağanının, kızıp onu atlatmama…
Ben Kassandra, “Saçları fırtınadan dağınık”
Öldürüldüğümden beri Troya’da, krallara inancım yok ne de tanrılara.
Kan kokusunu aldım, ve nasibimi de aşkımın,
Agamemnon’un -sevgilimin-, öldürüldüğü odada…
Bir haykırır bir susardı özlemin bende
Durup durup söylerdi şarkımızı
İçimde bir ses,
Kalabalıklar arasında yalnız ben duyardım
Susardı herkes…
Sanki bir rüya görürdüm
