Yine akşam oldu, yine sensizim
Yine kavgalıyım yaşamakla.
Sevmiyorum işte sensiz akşamları
Ne batan güneşin rengi
Ne de gecenin güzelliği
Hiç bir şey avutmuyor.
Anlatamıyorum, sensiz olmuyor
Yapamıyorum sen olmadan
Kan çekiliyor sanki damarlarımdan
Dirilip dirilip ölüyorum, her an…
Kapattığımda gözlerimi denize karşı
Güneşin sıcaklığı yakarken içimi
Belki bilinmezliğin içinde
Kaybetmek için kendimi
Susuyorum kendime avazım çıktığı gibi…
Susturuyorum kendimi kendime
Sessizlikten boğmak için
Kendi gürültümü duymamak adına.
Ben hep sevmek istedim bu dünyada
Yalnız, sen gibi sevmek.
Gözyaşlarımdan
Kirpiklerine göçtüm.
Kulaçladım alnımı
Orman oldum,
Bir tebessümün
Tutuşturdu beni.
