Dört duvar arasına sıkışmış bir can kırığım, kalp kırığım var..
Ne yana dönsem senli düşlerdeyim..
Ne yana baksam canım kanıyor…
Uzun zaman geçmişti… kabuk bağlayan yarama el değmeyeli..
Paylaştığımız o meçhul zamanlarda
Okşar gibi değmişti canımı kanatan elin..
Uzun zaman geçmişti..
Çok uzun zaman..
Kimse gözlerimin içine bakıpta böyle gülmemişti…
Kimse bir bakışta yüreğime değememişti…
Bak sevgili, ben kimseye benzemem
Öyle aylarca beklemem aşık olmak için
Bir kere baktın mı gözlerime, içime işledin mi..
Nakış ederim gönlüme.. her an işlerim seni içime
Bak sevgili, ben kimseye benzemem..
Öyle aylarca beklemem hayalini kurmak için
Bir kere hissettim mi bana olan hislerini
Hayallerime hükümdar ederim seni…
Cam kenarından bakınca hayat farklı görünüyor…
Ayaklarını karnına kadar çekip, elini çenenin altına yerleştirince,
Bir de ara sıra iç çekince daha da rahatlıyor insan..
Hafif çiseleyen yağmur, durmadan geçip giden arabalar, insanlar..
Yalnızlar, çiftler, aileler..
Yarım bıraktığım kitaplarım, acılarım, gözyaşlarım..
Ne kadar yalnız olduğumu
Ne kadar aşksız olduğumu
Ne kadar sana ihtiyacım olduğunu düşünmüyorum..
Okumaya devam et “Cam Kenarı”
