Yalnızlık Senfonisi

Yalnızlık SenfonisiSen yoktun saat sekizi geçiyordu
Vurgun bir karanfil burnumu sızlatıyordu
Ya bu kekik kokuları
Sorgusuz sualsiz sevme telâşlarım
Etimden kemiğimden arta kalan özlemlerin
Ah bu çetrefilli yalnızlığım
Dokunmuştu yanağıma
Hafif bir rüzgar sönmüştü dilimin ucunda
Sen yoktun bunu bir tek kuşlar duymuştu
Cam kenarlarında adını susmuştuk
Ben duyuyordum bunu kuşlar yazıyordu
Okumaya devam et “Yalnızlık Senfonisi”

EnginDergi Enginer Dijital Hizmetler | Tüm Hakları Saklıdır. © 2008 - 2024