Havasından huzur, suyunda doygunluk.
Gökyüzü özgürlük gibi, uçsuz bucaksız…
Ey Memleketim!
Kadınların gözyaşlarıyla sulanmış topraklar, kadınların emeğiyle yeşermiş ağaçlar.
O koskocaman mucizevi kalende bayrağımın al rengi ile dalgalandığı bir güz esintisinde izliyorum seni.
İnsanların iç çekişlerini duyuyorum. Gözyaşlarını görüyorum evlerin çatısından…
Bu memleket öyle bir sevda ki yüreğimde; özgürlük gibi, devrim gibi…
Sonsuz…
Bu sevda bir mahkumun gökyüzünde gördüğü o kaybolmuşluk hissi gibi.
Deniz’in devrime koşan umudu gibi.
Yüreği hedef alan bir sonsuzluk…
Öyle bir sevda…
Ey memleketim!
O uçsuz manzaranla gülümse…
Yılların yaşanmışlığını anlat.
Köşe başlarında, serserilerin mahzunlu yüreklerine ortak olmuş memleketim.
Düşen yapraklarla umut yolla gökyüzüne, güzü çevir bahara.
O eşsiz doğayla tanıt umudu, eriyen insanlara.
Gülümse!
Burcu Örlü