“Hiçbir kuvvet engel olamamıştı bana ve dilime
Zincir vurabilir mi kralınız da gelse?” (Sagopa Kajmer)
İnsanları memnun etmek için bir hayat yaşarsan bu senin hayatın değildir dedim kendi kendime. Sen isteklerini, düşündüklerini yapmak istiyorsun ve insanlar bunları gerçekleştirdin diye sana bağırıyor, seni uyarıyor, yeri geldiğinde seni olduğun yerde yalnız başına bırakabiliyor. Peki kimin hayatı bu? Senin mi yoksa senin nasıl yaşayacağına karar verenlerin mi?
364 gün istediklerini versen de hep o 1 günle anılırsın. Neden mi? Hep daha fazlasını ister karşındakiler. En başta ailen ve sevgilin. Sana en yakın olan, seni en acımasızca eleştirme hakkını bulur kendinde. Her insanın duyguları vardır, düşünceleri vardır. “Aman ne derler”, “ya gülerlerse”, “ya kızarlarsa”, “ya ayıplarlarsa” gibi kalıplar yüzünden birçok insan şu kısacık hayatında farkındalığını gösteremez. Yapmak istediklerini yapamaz. İçinde birikir konuşamadıkları, söyleyemedikleri. Yalnız başına kaldığında kendi kendine söyler, kendi kendine deşarj olur.
Ben öyle değilim mesela… İstediğim yerde, istediğim gibi konuşurum. İnsanlar gülerler, dikkate alırlar umurumda değildir benim. Çünkü ben yapmak istediklerimi insanları güldürmek, insanlar tarafından takdir edilmek ya da insanlar tarafından eleştirilip dışlanmak için değil kendim istediğim için yaparım.
Sırf diğer güruhtan olmadığım için yavaş yavaş yalnız kalıyorum… Tek başıma… Kendi dünyamda kendi iç savaşlarım, barış anlaşma ve antlaşmalarımla. Değiştirmiyorum kendimi… Çünkü sizin sahte dünyanızdan daha güzel benim iç ve samimi dünyam…
Pavlov’un köpekleri sizlerden nefret ediyorum… Layığınızla yaşayın… Köpek gibi. İnsanlara yaranın, insanlar tarafından takdir edilmek tek amacınız olsun… Önünüze bir parça et koyulduğu zaman ağzınızın suyu aksın… Zaman gelecek takdir edilmediğinizde, alkışlanmadığınızda ya da insanlar sizin arkanızdan veya yüzünüze karşı methiyeler dizmediği zaman bile salyalarınız akacak… Tebrikler artık şartlı reflekslerle yaşayan birer zavallısınız…
p.s. köpekler istedi diye atlar ölmez…