Yürek Döküntüleri ’45

Yürek DöküntüleriYüreğimin düzlüklerinde yeşerirdi sevi çiçekleri

Her nefeste üflerdim düne ait günüme üşüşen kara bulutları

Ateşe verirdim zihnimdeki eşsiz hüzün resmini

Harlanan alev hiç sönmesin diye aklımı saklardım kuytu köşelere

Gözlerimi indirmezdim göğün göğsünden

Sonra sus pus olur dinlerdim kuşların kanat seslerini

Kulağım hep kapının çıngıraklı zilindeydi

Elim o kitabın sayfalarını okşardı hafiften

Yırtardım usanmadan takvim yapraklarını

Olurda bir gün umut türküleri yankılanır diye ruhumun derinlerinde beklerdim uçuşan perdelerin ardında

Tıpkı uslu bir çocuğun ödül bekleyişi gibi

Gecenin hoyrat renginden ulaşmak için günün aydınlık yüzüne…

İçimde hep bir çocuk telaşı, hep aynı rüyanın heyecanı

Ama gün ağardığında aynada gördüğüm hep bana yabancıydı yabancı…

Serap Sütcü

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

EnginDergi Enginer Web Hizmetleri | Tüm Hakları Saklıdır. © 2008 - 2024