Yazmaz oldu kalemim,
Gözyaşımla ıslandı defterim
Ne karaymış kaderim
Hiç gün yüzü göremedim
Yazmaz oldu artık kalemim
Kederle doldu yüreğim
İçimi satırlara dökemedim
Yok sevmek bana yasak
Ne olacak artık yalnız kalsak
Hüzün yaprağı kalmış
Bir tek dalda, o da düştü
Kara kışın ilk sabahında
Karlara gömsem de sevdamı
Kardelen misali yeniden açmayacak mı?
Küllendi desem de bu ateş
Adını anınca içim yine yanmayacak mı?