Firmalar ürünlerinin, hizmetlerinin satışını artırmak, markalarının akılda kalıcılığını sağlamak için reklama ve tanıtıma önemli paralar harcıyorlar. Bu harcamalardan aslan payını da billboard (ilan panosu), gazete, dergi, katalog-broşür gibi görsel unsurlara dayalı tanıtım araçları kapıyor.
Hepimiz, her gün deyim yerindeyse yüzlerce, binlerce görsel reklamın saldırısı altındayız. Her biri “beni fark et”, “beni seç” diyerek gözlerimizi taciz ediyor. Görsel bir reklam-tanıtım kirliliğiyle karşı karşıyayız.
Gelirini önemli ölçüde bu tarz reklamlardan karşılayan bir derginin yazarı olarak “sen ne dediğinin farkında mısın?” diye soran reklamcılara benim de bir sorum var:
Bir insanın iki temel psikolojik ihtiyacı vardır:
Hayatımızın, zamanımızın yarısından çoğu iş yerlerimizde geçiyor. O nedenle, eskiden “işi, iş yerini, iş arkadaşlarını sevmem gerekmez, ben işime bakarım” tarzında ifade edilen güya “profesyonelce” yaklaşımın pabucu çoktan dama atıldı. İş yerinin psikolojik iklimi hayatın tamamını etkilediği gün gibi ortaya çıktı.