İçinde bulunduğumuz hayat şartlarının yoğunluğuna kapılıp aksattığımız kendimiz, en çok bize biz dokunamıyoruz, sevemiyoruz, vakit ayıramıyoruz.
Her türlü mükemmeliyetçiliğe bürünmüş benliğimiz, ona ördüğümüz zırh içinde çoktan tozlanmadı mı dersiniz? Hangi ruh hapsedildiği camdan fanusu sahiplenip onun şeklini alabilir ya da o şekli alabildikten sonra hala tutkulu bir ruh olarak kalabilir? Okumaya devam et “Ruhuna Dokun”
Nilgün’s Styling Page 2013 ‘April
Benim en güzel hikayemdir çocukluğum. Umarsızca sokakta saklambaç oynadığım, kaygıların, sorumlulukların olmadığı, tümüyle gerçek ve karşılıksız dostluklarla yüklü, bir sakıza tav olan ben. Anlar, zamanla yaşadığımız parçalar ve hayatsa bunların kitaba çevrildiği başarılı bir yapıttır bana göre. İçindekiler sayfası en son yazılan ve düzeltme, tekrar okuma şansımız olmayan kişiye özel ve herkesin sahip olduğu bir yapıt ki asla din, dil, ırk, iyi, kötü, çirkin ayrımı olmayan tek şeydir bana göre hayat.
