Yaşamdan vazgeçmek de intihardır
İlla bilek kesmek gerekmez
Kan damlamadan da ölebilir insan
Kendini kaybetmek ağır bir ceza
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’17”
Yaşamdan vazgeçmek de intihardır
İlla bilek kesmek gerekmez
Kan damlamadan da ölebilir insan
Kendini kaybetmek ağır bir ceza
Okumaya devam et “Yürek Döküntüleri ’17”
Sürgün
Şimdi kaç cümle yarım,
Kaç yürek yurtsuz kaldı kim bilir
Yaz umut etti kışa kavuşmayı, baharlar sonbahara
Mevsimler tükendi, söz bitti.
Bulutlar ağladı kaç kez, kaç kez üşüdü güneş
Kış ayazını beklerken…
Gün yine devirdi yüzünü ay’a
Gece usulca sokuluverdi odama
Uzandım sessizce yatağa
Geldi girdi yine yalnızlığım koynuma
Konuştuk oradan buradan
Aralandı kapı, süzülüverdi bir suret
Kalkıp sarıldım aldım yatağıma
Çoktandır o da uğramaz olmuştu yanıma