Kaçmak istediğin olur mu hiç?
Bu şehirden ve bu insanlardan;
Hatta bazen dünyadan ve zamandan..
Kaçtığında sığınaklarının anahtarını kaybettiğin olur bilirim.
Bilinmez ve görünmez olduğun anlar.
Gerçekle hayali katıp karıştırdığın.
Bu kadar sığ olmamalı dediğin ve hep bilmeye aç hissettiğin.
Aidiyetimiz bir anlık olmasa gerek bu kadar mucizevi iken.
Seyyah ruhum bir kuşa yoldaşlık etmek ister bazen,
Bazen günbatımı gibi ağır aksak sıyrılmak varlığımdan ışıklar saçarak.
Bazen sonsuz ve derin deryalara dalmak.
Beden ruhun tutsaklığıdır, ağırlaştırır, metalaştırır…
Ruhlarımız ölümsüzdür, hislerimiz de.
Çünkü hiçbir şey yok değildir.
İllaki yaşanacaksa çocuk kalabilmeyi bilmeli insan.
Şimdi iyi dinle çocuk:
İstemsiz var olduğun sokaklarda yalpalarsın çocuk.
Adresini bilmezsen üşürsün ve hatta üşütürsün hissizlikten…
Dünyada mecburiyetler vardır hürriyetlerden çok.
Bir de diğerlerinin işlerini zorlaştıran insanlar,
Daha büyük olmak için güçsüzün üzerine basanlar;
Yani dev ruhlu cüceler!
Çok üşürsün kendini hırpalarsın çocuk
Düşündükçe hiçliğine ve tepkisizliğine ağlarsın çocuk.
Seksek oynamak gibi değil hayat,
Tek ayak üstünde sürekli cezada;
Çizgiye bastın mı yanarsın çocuk!
Çocuk kahkahalara ihtiyacım var
Mutlu olmam lazım.
Sen en iyisi hiç büyüme çocuk…
Melike Meral
Kasım 2012