Hüzünlü bir koğuş, içinde ben, yıllarım ardımda
Her kapı kilitli ve engeller var yolun başında,
Dört duvar tek arkadaş, kitaplarım tozlu rafta,
Yazdığım her satır, benimle sırdaş olmakta.
Sözlerimle yaşıyorum ben, var aklımda onca sır,
Karaladığım her satıra, nice duygularım yansır,
Yaşlanır gözlerim, en yakın dost bile yalan taşır,
Umutlar biter ve uykuya dalarsın, biter tüm kahır.
Ben varlığımla yoksulum, yokluğunda yok olurum,
Gün ışığı vurmaz yüzüme, elbet bir yol bulurum,
Varacağım yer hayli uzak, ben yine dert ile doldum,
Yağmur yağsa da, güneş açsa da nafile, ben çoktan soldum.
Mehmet Kaya